ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΣΙΑ....

Η αναγκη προστασιας της Ελληνικης Γλωσσας
Γράφει η Ελένη Κονιαρέλλη-Σιακή

Σήμερα θα μιλήσω για την αθάνατη Ελληνική Γλώσσα. Ευτύχησα να τη διδαχθώ από άξιους δασκάλους και καθηγητές της Μυτιλήνης, (στο Δημοτικό Σχολείο στο Καγιάνι από τον Δ. Παχόγλου, στο Γυμνάσιο Θηλέων Μυτιλήνης από τη φιλόλογο κ. Χαριτωνίδου κ.ά.) στα πρώτα χρόνια της σχολικής μου ζωής.

Απ' αυτούς έμαθα να σέβομαι και να υπερασπίζομαι τη γλώσσα μας κι έτσι σήμερα θλίβομαι βαθιά και διαμαρτύρομαι, κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω την κακοποίηση και τον εκχυδαϊσμό της. Ως Γενική Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου του Ομίλου Πειραιώς για τη Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας, για πολλά χρόνια, είχα τη δυνατότητα να προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορούσα, σαν άνθρωπος που αγωνίζεται και αγωνιά για την προστασία της γλώσσας μας και τη μεταλαμπάδευσή της, στις νεότερες γενιές των Ελλήνων.

Όταν δε, τον Ιούνιο του 2003, βραβεύθηκα στο Μόναχο της Γερμανίας, σε Διεθνή Ποιητικό Διαγωνισμό, που διεξήχθη στην Ελληνική Γλώσσα, κατά την εκδήλωση απονομής του βραβείου μου, -το οποίο αφιέρωσα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Μυτιλήνη,- είχα τη χαρά να μιλήσω για τη Γλώσσα μας, με τα παρακάτω λόγια : (Απόσπασμα )

«…Ένας ακόμη λόγος, που ο διαγωνισμός αυτός με συγκίνησε βαθύτατα, είναι η γλώσσα στην οποία διεξήχθη. Και μιλούμε για τη Γλώσσα μας, την Ελληνική Γλώσσα, τη μητέρα και δασκάλα των Γλωσσών όλου του κόσμου, που έχει αδιάκοπη προφορική και γραπτή παράδοση επί 4.000 και 3.000 χρόνια αντιστοίχως, και ως γλώσσα των κλασικών κειμένων της αρχαιότητας , ως γλώσσα του Ευαγγελίου, των Πατέρων της εκκλησίας και της Βυζαντινής Υμνογραφίας, έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και είναι πάντα παρούσα και επίκαιρη. Ακόμα είναι γνωστό, ότι η Αγγλική γλώσσα έχει ενσωματώσει στη δομή της, πάνω από σαράντα πέντε χιλιάδες ελληνικές ρίζες, και η Γαλλική χρησιμοποιεί περισσότερες από τριάντα χιλιάδες. Μιλούμε για την Ελληνική Γλώσσα, για την οποία ο μεγάλος ελληνολάτρης και ελληνογνώστης Κικέρων είπε :

“Ει Θεοί διαλέγονται τη των Ελλήνων γλώττη χρώνται” δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι οι Θεοί συνομιλούν, σίγουρα θα χρησιμοποιούν την Ελληνική Γλώσσα. Και δεν είναι μόνο ο Κικέρων που θέλει την Ελληνική Γλώσσα στις συνομιλίες των θεών, είναι και ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός που λέει: "Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερίαν και γλώσσαν", είναι και ο Νομπελίστας ποιητής μας, Οδυσσέας Ελύτης, που έγραψε ότι: “Και τα κύματα του Αιγαίου μιλούν Ελληνικά.”

Κι εδώ ας προβληματισθούμε και ας διερωτηθούμε όλοι: “Μήπως δεν αποδίδουμε στη Γλώσσα μας, στην Ελληνική Γλώσσα, το σεβασμό που της αξίζει; Μήπως ξεχνούμε στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, αυτό που μας συμβούλεψε ο Ηράκλειτος να θυμόμαστε, δηλαδή "Εν καιροίς χαλεποίς μέμνησο της γλώσσης”; Μήπως υπονομεύουμε και απαξιώνουμε τη γλώσσα μας επιλέγοντας ξενόφερτες λέξεις κι επιγραφές, μήπως την κακοποιούμε καθημερινά, την αλλοτριώνουμε, τη συρρικνώνουμε και τελικά την υποδουλώνουμε, υποδουλώνοντας ταυτόχρονα την ίδια μας την πατρίδα την Ελλάδα, και το λαό της;

Μήπως αργήσαμε και πρέπει να φροντίσουμε αμέσως τώρα για την προστασία της Γλώσσας μας; Άλλωστε ο Γκαίτε το λέει καθαρά: “Τίποτα δεν είναι πιο πολύτιμο από το τώρα, γιατί ο χρόνος δεν αποταμιεύεται”. Αλλά ο Γκαίτε δεν είπε μόνο αυτό. Είπε ότι : “Μελετάμε τους Έλληνες και πάντα τους Έλληνες” και ακόμη είπε: “ό,τι είναι η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι η Ελλάς για την Ανθρωπότητα”.

Θ' αναρωτηθεί κανείς ποιος είναι ο λόγος που αναφέρομαι με τόση αγωνία στην Ελληνική Γλώσσα και στο μεγαλείο της. Ο λόγος είναι ότι σήμερα, δίπλα στη λέξη “μεγαλείο”, ένας σοφός παιδαγωγός,1 τοποθέτησε και τη λέξη “τραγωδία” για την Ελληνική Γλώσσα, και κατέληξε σ' αυτό το συμπέρασμα, παρακολουθώντας με μεγάλη προσοχή και ανησυχία από κοντά, τη γλώσσα της σύγχρονης νεολαίας. "Η διαπίστωση των ειδικών, για το θέμα αυτό, γράφει, είναι ότι η νεολαία μας σήμερα, μιλάει γρήγορα και νευρικά με λέξεις και φράσεις που ρέουν σαν χείμαρροι, παρασύροντας στο διάβα τους κάθε γλωσσικό ταμπού. Γράφει ακόμα, ότι υπολογίζουν οι ειδικοί ότι 2.000 νέες λέξεις είναι λεξιλογικά δημιουργήματα της σύγχρονης νεολαίας στον προφορικό κυρίως λόγο και παραθέτουν και κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία, όπως τα παρακάτω:

— Προσωποποιούν μέσω της "αργκώ", όντα ή αντικείμενα και τους δίνουν αλληγορική, ηθικογραφική υπόσταση π.χ. ψάρι=αφελής — Δημιουργούν νέες λέξεις με μορφολογικές αλλαγές καταλήξεων π.χ. κομπιουτεράς, μαμάκιας, κυριλέ, πακέτο=δυσκολία, κολλητός=φίλος — Δημιουργούν νέες φράσεις με αλληγορική σημασία π.χ. την κάνω τσίου=αποφεύγω κάτι — Μετασχηματίζουν λέξεις της “αργκώ” π·χ. ματσωμένοςΩματσό, στόμαΩστόμα — Σχηματίζουν ιδιόμορφες φράσεις με αλληγορική σημασία, π.χ. το μπούκωσα το μάθημα=δεν έδωσα εξετάσεις — Χρησιμοποιούν πολλές ξένες λέξεις, κυρίως Αγγλικές: π.χ. είμαι στα χάι μου=είμαι πολύ καλά, κάνε μπρέικ=κάνε διάλειμμα, και ακόμη — Ψωμοτύρι στις κουβέντες πολλών νέων μας είναι και ορισμένες γνωστές λέξεις της "αργκώ", π.χ. μαλάκας κ.ά. Βέβαια εδώ πρέπει ν' αναφερθεί ότι οι διαπιστώσεις αυτές δεν αφορούν ολόκληρη τη σύγχρονη νεολαία μας. Oι περισσότεροι νέοι μας σήμερα μιλούν καλύτερα από τους νέους άλλων εποχών, με γλώσσα πολύ πιο σωστή και πιο πλούσια. Οι εξαιρέσεις όμως είναι έντονες και εντυπωσιακά αρνητικές.

Κι αυτό είναι που πρέπει να φοβάται κανείς! Τι θα γίνει άραγε στο μέλλον έτσι που κατάντησαν σήμερα πολλά παιδιά μας, την πλούσια Ελληνική Γλώσσα; Πρόσφατα ένας δημοσιογράφος Αθηναϊκής εφημερίδας, είχε μαγνητοφωνήσει -χωρίς βεβαία να γίνει αντιληπτός- την κουβεντούλα επτά μικρών κοριτσιών (13-15 χρονών) σε καφετέρια και αφού τη δημοσίευσε, χρησιμοποιώντας τη συνεργασία και τις ...γνώσης των νεαρών (μόνο) συντακτών και συντακτριών της εφημερίδας του, ετοίμασε στη συνέχεια κι ένα “ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΛΕΞΙKO”, τα οποίο δημοσίευσε κάτω απί την κουβεντούλα των νεαρών κοριτσιών, γιατί χωρίς το ΛΕΞΙΚΟ αυτό ήταν αδύνατο να καταλάβουν οι περισσότεροι αναγνώστες, τι εννοούσαν τα παιδιά μ' αυτά που έλεγαν. Έγραψε λοιπόν:

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ “ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ” φασώθηκα=έκανα παιχνίδι με άλλον
γλίτσης=ο γλοιώδης
τα πήρα στην κράνα=νευρίασα
τραπεζιάστηκα=βαρέθηκα
έγινα κουρούμπελο=είμαι χάλια
είμαι πετσέτα, λιάδα=είμαι μεθυσμένος
μου την έχει δώσει=με νευρίασε
είναι τζάζ ή τσίου=είναι χαζός
παντόφλα, τσόκαρο, ρόμπα= "κοσμητικά" για γυναίκες
την παίρνει και γέρνει=έχει το ακαταλόγιστο
γεια χαρά κι αμύγδαλα=άντε στο καλό
δος του τον πούλο=διώξτον
καλά, ληγμένα παίρνεις=λες πολλές βλακείες
πάω για κατάθεση=πάω για ούρηση
πάρε τον πουλόδρομο=δίνε του, φύγε
κουκουρούκου καταστάσεις=τρελές καταστάσεις
Μπέμπα=Η Μπε-Εμ- Βε
λούγκρα=ομοφυλόφιλος
τάσος=τασάκι, σταχτοδοχείο
φώτης=φωτιά, αναπτήρας
σβήσε=σταμάτα να μιλάς
έτζασα=έφυγα
ο καβούριας=ο σπάγγος
μπουρούχα=πολύ άσχημη
συφιλιάστηκα=νευρίασα

Με αγωνία αναρωτιέμαι τι θα γίνει αύριο όταν η γλώσσα μας κακοποιηθεί και συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο και αλλοτριωθεί και υποδουλωθεί εvτελώς στους ξενόφερτους χαρακτήρες και στις ξενόγλωσσες ονομασίες. Δεν υπάρχει στιγμή, και πτυχή στη ζωή μας που να μη χρειαζόμαστε τη γλώσσα, όχι. απλώς ως εργαλείο, αλλά ως πνοή έκφρασης και επικοινωνίας, αφού στη γλώσσα μας καθρεφτίζεται ο λαός μας που την μιλά κι απάνω της αποτυπώνει όλη την πνευματική του ιστορία.

Υπάρχουν κάποιοι που εντυπωσιασμένοι, από την αγάπη μας για τη γλώσσα μας μας κατηγορούν ως "Ελληνομανείς" ίσως γιατί οι ίδιοι είναι ξενομανείς. Φίλοι οι ξένοι, και οι ξένες γλώσσες. Φιλτάτη όμως η Ελλάδα και η Ελληνική μας Γλώσσα. Είναι η στέγη μας και τα θεμέλια του ελληνικού μας σπιτιού. Ας την προστατεύσουμε!

Πηγές:
1. ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΥΛΑΚΗ:
"Το Μεγαλείο και η Τραγωδία
της Αθάνατης Ελληνικής Γλώσσας”
2. Εφημερίδα: "Αδέσμευτος Τύπος"
του Δ. Ρίζου (2-5-99)

και με τα 2 ποδάρια στην εποχή του μέλοντος έτσι????

καλά κρατεί η χώρα μας..